Sztandar jest godłem, najważniejszym znakiem wyróżniającym daną organizację. Początek sztandarom dały jednostki bojowe i to już we wczesnym średniowieczu. Gall Anonim wspomina o urzędzie specjalnego wojownika noszącego znak (chorągiew). Na wzór jednostek wojskowych obecnie inne organizacje mundurowe, jak Państwowa Straż Pożarna, Ochotnicza Straż Pożarna, Polski Związek Łowiecki, Okręgowe Rady Łowieckie, Koła Łowieckie, Szkoły różnych profesji i szczebli, Polskie Koleje Państwowe oraz inne organizacje i związki jak rzemieślnicy, pszczelarze itd. – zgodnie z odpowiednimi podstawami prawnymi mogą i używają s z t a n d a r ó w.
Sztandar łowiecki symbolizuje ideę prawego łowiectwa oraz godność zbiorową i osobistą polskich myśliwych, ponadto towarzyszy w momentach szczególnych dla łowieckiej wspólnoty. Uroczystości z udziałem sztandaru, czy to religijne czy świeckie, wymagają powagi zachowania. Przechowywanie, transport i przygotowanie sztandaru do prezentacji - t o d l a n i e g o s z a c u n e k i h o n o r!
Być mieszkańcem naszego powiatu i jednocześnie myśliwym to wielki zaszczyt i wyróżnienie, gdyż posiadamy jako powiat najwięcej kół łowieckich („Echo” Wielbark, „Jeleń” Szczytno, „Knieja” Szczytno, „Ryś” Dźwierzuty, „Rogacz” Świętajno, „Sokół” Szczytno, „Świt” Pasym, „Żbik” Szczytno). Wszystkie one mają sztandary myśliwskie. Aktualnie tylko Koło Łowieckie „Echo” z Wielbarka jako ostatnie jest w trakcie fundacji i nadania sztandaru.
Niewtajemniczonym przypomnę, że koło łowieckie, fundując sobie sztandar, winno być w strukturach minimum 10 lat i wykazywać się dużym stopniem poszanowania tradycji, zwyczajów i etyki łowieckiej. Walne Zgromadzenie koła winno podjąć uchwałę o fundacji sztandaru, która powinna być zaakceptowana przez Okręgową Radę Łowiecką. Dalszej procedury fundacji nie omawiam, gdyż wszystkie nasze koła mają już ją poza sobą a jest to proces skomplikowany i zawiły, składający się z 14 zadań od powołania Komitetu Fundacyjnego do aktu poświęcenia i nadania sztandaru.
Zainteresowanym wyjaśniam, że każda jednostka organizacyjna posiada inny, lecz podobny sztandar (rysunek obok). Myśliwski sztandar składa się z drzewca, na którego końcu osadzony jest grot. Do górnego drzewca mocuje się płat tkaniny o wymiarach 100 x 100 cm. Lewy płat, tzw. „rewers” to kolor zieleni myśliwskiej i na niej umieszcza się znak organizacyjny PZŁ. Kolorystyka i ornamenty prawego płata tkaniny można dobierać dowolne, przy czym wskazane jest, żeby kolor dobierać ze względów wizualnych, czyli np. jasną zieleń, uwzględniać godło koła, lub motywy charakterystyczne dla niego, ewentualnie jego łowisk, względnie elementy regionalne. Grot nie powinien być wykonany jako godło państwowe lub symbol odznaczeń łowieckich „Złom” lub „Medal św. Huberta”. Wskazany jest grot jako odlew emblematu PZŁ lub symbolika koła. Również na sztandarze łowieckim nie mogą być umieszczane godło państwowe a także symbole w/w odznaczeń łowieckich. Drzewce sztandaru to przekrój okrągły lub ośmiokątny wykonany z dwóch części. Do drzewca nabija się gwoździe pamiątkowe. Dolna jego część to metalowe okucie tzw. „stopka”. Pod grotem mocuje się wstęgę orderową PZŁ o szerokości 80-100 mm, tworząc z niej kokardę. Długość wstęg nie powinna być dłuższa niż wysokość płata sztandaru. W czasie uroczystości żałobnych umieszcza się obok wstęgi orderowej wstęgę żałobną koloru czarnego, podobnie wiązaną.
Do transportu, zabezpieczenia sztandaru przed deszczem służy przezroczysta folia ochronna. Sztandar zawsze przewozi, konwojuje i jest za niego odpowiedzialny poczet sztandarowy. Gdy sztandar nie jest wykorzystywany, powinien być przechowywany w miejscu zapewniającym odpowiedni szacunek, ze względu na możliwość deformacji, najlepiej w oszklonej gablocie, w stanie rozwiniętym. Pozytywnym przykładem przechowywania sztandaru są: koła łowieckie „Jeleń” i „Sokół”. Trzymają one swoje sztandary w oszklonych zamykanych gablotach wystawowych w Centrum Myślistwa na ul. Bartna Strona.
Zaszczyt noszenia sztandaru powierza się zacnym myśliwym i jest to uznanie BRACI MYŚLIWSKIEJ dla ich zewnętrznej prezentacji, ale także postawy etyczno-moralnej oraz zasług łowieckich. Do pocztu sztandarowego powołuje się trzech myśliwych, na przewodniczącego (zajmującego miejsce z prawej strony) mianuje się osobę najbardziej doświadczoną i znającą ceremoniał sztandarowy. Chorążym zostaje osoba silna i wytrzymała fizycznie i Ona nosi sztandar. Trzeci członek pocztu stanowi asystę. Wszyscy członkowie pocztu winni bezwzględnie występować w galowych mundurach myśliwskich.
Leszek Mierzejewski
O AUTORZE
LESZEK MIERZEJEWSKI – ur. w 1946 r. w Śniadowie koło Łomży. Ukończył studia na Akademii Rolniczej w Poznaniu oraz Politechnice Łódzkiej. Od 1967 r. związany ze Szczytnem. Pełnił funkcję m. in. wicedyrektora „Lenpolu”, zastępcy dyrektora ds. administracyjno-technicznych ZOZ-u oraz dyrektora Zakładu Gospodarki Komunalnej w Szczytnie. Od 2009 r. na emeryturze. Jest zapalonym myśliwym, kronikarzem Koła Łowieckiego „Sokół”. Maluje, tworzy rysunki, pisze humoreski myśliwskie.